Mavi bir gökyüzü gibi bu hayat... Sakin, durağan... Onca hareketin içinde sessiz, görkemli...
Hem içindesin, hem en dışında, hem ona aitsin, hem öylesine uzak... bazen kuşların süzülerek dans ettiğini görürsün bu gökyüzünde, bazen bulutlar seni güldürmek ister girdikleri şekillerle... Bazen kararır o bulutlar tam başının üstünde, dağılmak bilmez... Yağmurların, gök gürültülerinin ardı arkası kesilmez... Ne yana gideceğini şaşırtır insana...
Birden güneşin açtığı olur bazen de, hem de hiç beklemediğin bir anda... Senin de yüzünde güller açtırır...
Sonra renk olsun diye gökkuşağını yansıtır gövdesinde, gözlerini kamaştırır, mutlu olursun...
Bekleme, bu gökyüzü beklemediğin anlarda çoşturur içini.
Çünkü bir gökyüzü gibidir hayat... Bazen karanlık, bazen mavi, bazen bembeyaz, apaydınlık...
